چرا هر که را دوست می داریم دلمان را میشکند چرا به هر که وفا می کنیم بی وفایی میبینیم چرا هر که عاشقمان میشود لجبازی میکنیم چرا همیشه در زندگی معنی حقیقی عشق را نمیفهمیم چرا ادعای عاشقی می کنیم چرا به خاطر هم زندگی نمی کنیم و هزار چرای بیحواب جواب این چرا ها را از تو میخواهم از تو که بی خبر رفتی و میخواهم بیخبر بیایی میدانم سفر را بیشتر از من دوست داری امان بدان قلب عاشق تکیه گاه عشق است صرف کن!... رفتم ..رفتی. رفت.. ساکت میشوم میخندم !... ولی خنده ام تلخ میشود،... استاد داد میزند خوب بعد ادامه بده
و من میگویم: رفت... رفت... رفت رفت... و دلم شکست، غم رو دلم نشست، رفت شادیم بمرد، شور از دلم ببرد ،... رفت ..رفت ..رفت... و من میخندم و میگویم... - خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است ... کارم از گریه گذشته است به آن میخندم خنده تلخ آدما همیشه از دل خوشی نیست گاهی شکستن دلی کمتر از آدم کشی نیست ... باید فراموشت کنم چندیست تمرین می کنم من می توانم ! می شود ! آرام تلقین می کنم حالم ، نه ، اصلا خوب نیست .... تا بعد، بهتر می شود .... فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم من می پذیرم رفته ای و بر نمی گردی همین ! خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم کم کم ز یادم می روی این روزگار و رسم اوست ! این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم تورو خدا واسه منم دعا کنید واعا محتاج به دعا هستم ((دل نوشته هایی ناگفته با پرودگارم1)) خداوند... خوب می دانم که گام در مسیری نهادم که مقصدش با تو نصبتی دارد وهرچند خیال کردم گام هایم به سمت افقی بی بازگشت می روند اما این افق و این انتها از بدو حرکت آغازین گام بازگشت مطلق بوده است همچون راه و مسیر همه ی خلق و همه ی عالم که انتهای همه تنها منتهی به مدارتوست... وخداوند... با آنکه برای همگی مان گاه بدرقه سفری خوش آرزو کرده ای: چرا بعضی از ما سفر به سلامت می بریم و بازگشتمان شادمان است و بعضی ازما اندوه و غم و گریه حاصل سفر ناخوشمان می شود و هیچ از خنده نصیب لب هایمان نیست؟؟؟ می دانم خداوند...می دانم پروردگار... می دانم که شادمانی و خنده ام لبخند جاودان خداوندیت را می انگیزد وخوب تر می دانم که غم و گریه ام را دوست نمی داری و نمی پسندی... پس خداوندم... چه نالایقم اگراز بازگشت سفر بندگی ام گریه و غم نابنده گی سوغات آورده باشم و راستی چه شکری خداوند... چه شکری می شود که بنده ای شادمان و خندان بازگردد به سویت آنگونه که تودوست داری... خداوند نزدیکتر از... دنیا را بد ساخته اند کسی را که دوست داری تورادوست نمیدارد کسی که تو رادوست دارد تو او را دوست نمیداری کسی که دوستش داری و اوهم تو را دوست داردبه رسم و ائیین هرگز به هم نمیرسند و این رنج است.... زندگی قطره اشکیست که از گونه تبدار یتیمی گذرد می رسدروزی که فریاد وفا را سرکنی می رسدروزی که احساس مراباورکنی می رسد روزی که نادم باشی از رفتار خود خاطرات رفته ام راموبه موازبرکنی می رسدروزی که تنها ماندازمن یادگار نامه های کهنه ای راکه به اشکت ترکنی می رسد روزی که اشکت سرشود درپای من آن زمان احساس امروز مرا باور کنی
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
سلام خدمت تمامی دوستان گلم وبلاگ من عشقولانه است وغمگین هست نمیدونم چرا ولی سعی میکنم شاد ترش کنم شعرهایی که مینویسم از خودم میگم یا از دفتر خاطراتم خیلی دوست دارم بهم سر بزنید ونظر بدید کمکم کنید تا بهتر بشه وبلاگم اصلا دوست ندارم کسی بدون اجازه ام مطالبمو کش بره اصلا راضی نیستم حتما بهم بگید اگه این کار خواستید انجام بدید وگرنه مدیون هستید چون مطالب شخصی خودمون هست دوستتون دارم منتظرتون هستم معمولا اپم بهم سر بزنید خوابگاه هستم دسترسی به کامپیوتر زیاد ندارم ولی سعی میکنم بهتون سر بزنم اخرین حرفم با خدا باش پادشاهی کن بی خدا باش گدایی قربونتون نظر یادتون نره ارادتمند شما:الهه
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت