اهل زمین نبود نمازش شکسته بود پاک بود چشمان او که دائما از اشک شسته بود این درخت عمری برای هر تبر و تیشه دسته بود گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟ آن زمان که خبر مرگ مرا می شنوی روی تو را کاشکی می دیدم شانه بالا زدنت را بی قید و تکان دادن دستت که مهم نیست زیاد و تکان دادن سر را که عجب! عاقبت مرد؟ آرزو در دل من " متولد نشده می میرد ...
عشق این است که یکی برای دیگری چتر شود و دیگری هرگز نفهمد چرا خیس نشد... دلتنگی های این روزهایم را سپرده ام دست باد!! میآورد برایت هرجا که باشی. . .اینگونه خیالم راحت تر است هیچ پنــــــــــــــجره و دیواری نمی‌شـــــــــنوم ... خدا حافظ قلب بیمارم .... تورو ندیدن رویای هر شبه من شده به تو رسیدن خسته شدم من از این همه تنها پریدن میدونم که خیلی بد کردم اما دلم دوست داره مشکل من و تو حل میشه اگه فاصله بذاره بسه جدایی کنار من باش میخوام کنارم بخندی زخمای این تنه زخمیمو میخوام با دستات ببندی دلم گرفته هیچی نمیخوام فقط میخوام که بمونی کاشکی دردای قلبمو میشد از ریشه میکندی دوستت دارم واژه ی غریبی ست میان جمجمه های سرما زده که به یک آه می شکنند. میان دیواری خاکستری و کوچه ی درهم که کلاغ هم برای نگاهی پرهایش را می فروشد. وقتی چشم درترسی موهوم حبس شده ، هیچ گرگی به شب سلام نمی دهد. شلاق بیهوده نفس نمی زند برای گنگی لحظه ای ست که بوسه شرمی مبتذل می شود... واژه ها درسکوت ساحلی تمام می شوند ماه ، سرخ می شود نذار باور کنم..... نذار باور کنم تنهای تنهام نمی خوام با کسی غیر از تو باشم می خوام از خوابی که لحظه ش یه ساله برای دیدن روی تو پاشم اگه تو باشی و دنیا نباشه میشه با تو همه ی دنیا رو حس کرد همه دنیا بیان و تو نباشی دلم دق میکنه با این همه درد تموم زندگی رو زیر و رو کن که بی تو دلخوشی هامم گناهه خودت باشه و من و دیوونگی ها فقط با تو دل من رو به راهه بذار باور کنم دین و چه با عشق حقیقت میشه تو افسانه باشه میشه افسانه ها رو زندگی کرد اگه حق با من دیوانه باشه... اگه حق با من دیوانه باشه... ای کاش... نمیدانم پرواز پرنده را بخاطر بسپارم?یا تنهایی خودم را ؟؟؟ به تو گفتم در قلبت خانه ای برای من درست کن ? اجاره بهایش با من !!! نمیدانم اسیر نا امیدی شدم یا باز هم افکار گیج مرا اسیر کردند؟ فکر نبودنت استخوانهایم را میشکند ? قلب شکسته ام که جای خود دارد ... اگر لحظه ای نگاه گرمت را از من بگیری فکر از دست دادنت حنجره ام را سخت میفشارد... ماهی ها هم گریه میکنند ?نگرانند که اینبار کدامشان اسیر قلاب من و تو میشوند ؟! غژ غژ پل چوبی متروک بر مغزم میخ میکوبد? نگرانم از افتادن آن مرد پیر و سالخورده که هنوز در جستجوی عشق کودکی خود?جنگل پیمایی میکند . .. بزرگ شدمان بهانه ای بود برای از یاد بردن تمام لحظات شیرین باهم بودن... دیگر حتی ذهن کوچک باغچه هم پرشده از برگ ریزان پاییز ... کلید تنهایی ها را بدست دریا سپردم ... به دیدارم که میایی 23 بار بر در ذهنم بکوب تا آغوشم رابرایت بگشایم ... 23بار نامم را بر زبانت بیاور تا شاید دلخوشی باشد برای 23 بهاری که گذشت... دستان کوچکم را آشیانه ی آن مرغ عشقی میکنم که درنبودنم ? جای خالیم را با شاخه گلی پر میکند ! ای بینهایت پایداری در برابر عظمت سختی ها ! دوستت دارم بخاطر وجود با ارزشت... صبح که شد از گلهای باغچه برایت سبدی درست میکنم و جانم را در آن میگذارم و پیشکشت میکنم... ای وای... نمیدانم تو هم اینگونه مشتاق من هستی یا بازمن در منجلاب تنهایی فرو میروم؟؟؟ کاش با چشم دل میشد اعماق قلبت راببینم?حرف دلت را بشنوم تا دیگر بر سر دو راهی قرار نگیرم ... الان که مینویسم گونه هایم خیس و فقط تو در عمق ذهن و فکرم هستی ... کاش میدانستم من هم در عمق آرزوهایت خانه ای دارم؟؟؟ به یاد من هستی آن لحظه که من از یادت نمی کاهم؟؟؟ نمیدانم جوابت را بر فرض درستی بگذارم یا جوابیست برای دلخوشی من؟؟؟؟؟ ای کاش 
بر سنگ قبر من بنویسیدبر سنگ قبر من بنویسید بر سنگ قبر من بنویسید بر سنگ قبر من بنویسید کل عمر بر پشت دری که باز نمی شد مانده بود 
افسوس...
در غمستان نفسگیر " دگر نفسم میگیرد ...
و دگر دست زمان درازای هر نفس " جان مرا می گیرد .. عشق کنار هم ایستادن زیر باران نیست...!!! 
شــــــــبگردی می‌کنــــم..
اما صدای نفــــــــــــس‌هایـــت را از پشــــــــت
آســوده بخواب نازنیــــــــــــنم
شـــــــــ ــ ـ ـــــــهر در امن و امان اســـــــت
تنها خانه‌ی من اســت که در آتــــش می‌ســـــــــــــــــوزد. ..
... در پیچ و تاب کوچه باریک زندگی... باز زندگی آهنگ رفتن گرفت... نمیدانم به چه حقی نقش لبخند را از من گرفت... در نبودت ابر کوچه ی وجودم راه باریدن گرفت... خیالی نیست میبارم باز... رمقی نیست بر میدارم ساز... شاید این رسم باشد! سکوت ، تنهایی ، آواز... روزی بمثال عقاب در پرواز... لیک امروز رفته از یادم پرواز... به دروغ پر و بالم را چیدند... شادی از دنیای قلبم دزدیدند... اما خیالی نیست اگر...... باز به گریه های من خندیدند... آخر آنها کی؟ کجا ؟ عاشق صادق دیدند... ببین باز من و سکوت و زمزمه گیتارم... بس است گریه نکن قلب بیمارم... باز مرهم بر زخمت میزارم... گریه نکن من هم از آن ها بیزارم... ببین آنجا انتهای این راه میخواهم... تو را آنجا تنها بگذارم... تو دیگر تاب و توان زخم خوردن نداری... اما زخم آخر را من محکمتر خواهم زد... باشد که بگویی از دست صاحبم بیزارم... خدا حافظ ..... ازت بیزارم 
شعر
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
سلام خدمت تمامی دوستان گلم وبلاگ من عشقولانه است وغمگین هست نمیدونم چرا ولی سعی میکنم شاد ترش کنم شعرهایی که مینویسم از خودم میگم یا از دفتر خاطراتم خیلی دوست دارم بهم سر بزنید ونظر بدید کمکم کنید تا بهتر بشه وبلاگم اصلا دوست ندارم کسی بدون اجازه ام مطالبمو کش بره اصلا راضی نیستم حتما بهم بگید اگه این کار خواستید انجام بدید وگرنه مدیون هستید چون مطالب شخصی خودمون هست دوستتون دارم منتظرتون هستم معمولا اپم بهم سر بزنید خوابگاه هستم دسترسی به کامپیوتر زیاد ندارم ولی سعی میکنم بهتون سر بزنم اخرین حرفم با خدا باش پادشاهی کن بی خدا باش گدایی قربونتون نظر یادتون نره ارادتمند شما:الهه
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت